Nitonakrętka, to rodzaj nitu rurkowego z częścią gwintowaną wewnętrznie. Składa się z części gwintowanej, części niegwintowanej cienkościennej i kołnierza. Nitonakrętkę mocuje się w blasze lub cienkościennym profilu w sposób zbliżony do nitów rurkowych; z jednej strony osadzona jest na kołnierzu, a z drugiej na spęczeniu powstałym na części niegwintowanej. Proces montażu to:
1) wkręcenie od strony kołnierza nagwintowanego trzpienia,
2) osadzenie nitonakrętki w otworze,
3) dociśnięcie przez kołnierz do materiału,
4) wykonanie spęczenia poprzez powrotny ruch trzpienia (bez obrotu),
5) usunięcie trzpienia przez jego wykręcenie.
Odcinek gwintowany wykorzystywany jest i do montażu, i – następnie – umożliwia wkręcenie właściwego elementu złącznego. Ryflowanie i wypustki pod kołnierzem zapobiegają obracaniu się zamontowanej nitonakrętki w gnieździe.
Zaletą nitonakrętek jest przede wszystkim bardzo szybki (trwający kilkanaście sekund) montaż, stosunkowo łatwy do zautomatyzowania.